به گزارش فارس به نقل از نیواطلس، ازنظر اکثر مردم، فناوری ذخیره سازی مبتنی بر استفاده از نوار مغناطیسی به تاریخ پیوسته و این دستگاه‌ها مربوط به زمانی هستند که رایانه‌ها مین‌فریم‌های غول‌پیکری با وزن چندهزار کیلو بودند که داده‌های خود را بر روی نوارهایی بزرگ و حلقه‌هایی به اندازه کمد لباس با قرقره‌هایی به بزرگی بشقاب‌های صرف شام ذخیره می‌کردند.
این ابزار رسانه غالب ذخیره سازی در دهه ۱۹۶۰ بودند و در طول سال های اخیر فناوری های جدید و در حال بهبود، از جمله انواع دیسک، دی وی دی، حافظه های متنوع و موارد مشابه جایگزین شدند. با این حال، نوارهای مغناطیسی ناپدید نشدند و هنوز برای ذخیره سازی داده در قالب نسخه پشتیبان در صورت آتش سوزی، هک و وقوع سایر حوادث استفاده می شوند.
این نوارها معایب زیادی دارند. به طور تصادفی نمی توان به داده های ذخیره شده بر روی آنها دسترسی پیدا کرد، هر بار آپلود و دانلود داده مستلزم اجرای کامل کل نوار از ابتدا تا انتها است، این نوارها حجیم هستند، استفاده و نگهداری از این نوارها هزینه زیادی دارد. از سوی دیگر، خود نوارها ارزان هستند، ظرفیت ذخیره سازی بسیار بالایی دارند، قابل حمل هستند و هک کردن آنها غیرممکن است.
نوار جدید برای کارتریج نوار JF 3592 شرکت آی بی ام و برای درایو TS1170 ساخت فوجی فیلم تولید می‌شود. اگرچه ظرفیت ذخیره سازی این نوار ۵۰ ترابایت است، اما این ظرفیت در حالت فشرده شده تا ۱۵۰ ترابایت افزایش می‌یابد.
تولید این نوار با استفاده از نانو ذرات و ذرات مغناطیسی هیبریدی ریز ممکن شده که بسیار کوچکتر از ذرات قبلی هستند و به طور یکنواخت پخش می‌شوند تا ظرفیت ذخیره‌سازی در هر اینچ مربع بیشتر شود.علاوه بر این، خود نوار نازک تر و ۱۵ درصد طولانی‌تر است.