اما حملات سایبری به کشور ما در ماههای اخیر به شکل فزایندهای رو به افزایش است، یک روز حمله به سامانه سوخت کشور و یک روز هم سامانههای خدمات شهرداری تهران.
بر اساس آخرین آمار پلیس فتا در تاریخ ۲۳ اردیبهشتماه سال جاری، ۶۰ درصد کسب و کارهای اینترنتی کشور با حملات سایبری از بین رفتهاند.
این رقم عظیم یعنی بیش از نیمی از کسبوکارهای اینترنتی مردم عادی آن هم در شرایط خاص کشور با حملات سایبری به تعطیلی کشیده شدهاند.
سوال اینجاست که نکته مشترک این حملات سایبری که در دستور سازمانهای اطلاعاتی و معاند ایران قرار دارد چیست؟
پاسخ کوتاه: ایجاد نارضایتی عمومی.
واقعیت آن است که در شرایطی که امنیتیترین نهادهای کشور آمریکا نیز از حملات سایبری در امان نیستند، حمله به کسبوکارهای ساده مردم و نهادهای خدمات رسان عمومی، گذشته از آنکه فاقد اهمیت امنیتی و نشان دادن قدرت سازماندهندگان این حملات نیستند، بلکه نشان از هدفی غیر از خود حملات سایبری دارد و آن نشانهگرفتن کسبوکار و خدمات به مردم ایران است.
این مهم زمانی پررنگتر میشود که زمانی بزرگترین حمله سایبری جهان یعنی استاکسنت با همکاری چندین دولت غربی و عبری به زیرساختهای اتمی کشور تدارک دیده شد و امروز ایران بزرگترین قربانی حملات سایبری در دنیاست. اما زمانیکه اهداف حملات سایبری متوجه خدمات و اقتصاد مردم ایران میشود، در واقع نشان از آن دارد که برنامه کشورهای متخاصم در سیاستگذاری و هدفگذاری روی این حملات، به سمت عموم مردم چرخیده است.
این موضوعی است که باید از سوی برنامهریزان کشور نیز مد نظر باشد که زمین بازی دشمن در حوزه تهاجم سایبری عوض شده و حالا اهداف عمومی در صدر هماهنگیها برای تخریب و ایجاد اختلال قرار دارد.
صد البته که این مهم حتی با توجه به صددرصدی نبودن امنیت در دنیا، از مسوولیت تامینکنندگان دفاع سایبری کشور نمیکاهد و باید نسبت به برداشتن گامهای کلان و عاجل در این خصوص اقدام شود.