آی‌سی‌تی نیوز – کارشناس سلامت گفت: یکی از ارکان اساسی درمان، استفاده از سابقه بیماری افراد است که مقدمه آن با نسخه‌نویسی الکترونیک است. به گزارش فارس، یکی از ارکان اساسی درمان، استفاده از سابقه بیماری افراد است که مقدمه آن با نسخه‌نویسی الکترونیک است. دولت و سازمان‌های بالادستی باید زیرساخت مناسب را ایجاد کنند؛ […]
آی‌سی‌تی نیوز – کارشناس سلامت گفت: یکی از ارکان اساسی درمان، استفاده از سابقه بیماری افراد است که مقدمه آن با نسخه‌نویسی الکترونیک است.
به گزارش فارس، یکی از ارکان اساسی درمان، استفاده از سابقه بیماری افراد است که مقدمه آن با نسخه‌نویسی الکترونیک است. دولت و سازمان‌های بالادستی باید زیرساخت مناسب را ایجاد کنند؛ حوزه بهداشت و درمان نیازمند زیرساخت الکترونیک است. فقدان آموزش و عدم اگاهی‌بخشی به مردم یکی از مهم‌ترین کاستی‌های نسخه الکترونیک است
مطالعات نشان می‌دهد که ۶۵ درصد از شایع‌ترین خطاهای پزشکی، خطاهای ناشی از نسخه‌نویسی کاغذی است و به همین دلیل بسیاری از کارشناسان حوزه بهداشت و درمان معتقدند که استفاده از فناوری‌های نوین مانند نسخه‌نویسی الکترونیک نقش مهمی در ارتقاء کیفیت خدمات‌رسانی در حوزه درمان ایفا خواهد کرد. در این میان شاید ضعف زیرساخت‌های فنی مهم‌ترین مانع در مسیر اجرای کامل این طرح ملی محسوب شود که شایسته است بیش از پیش مورد توجه قرار گیرد. برای بررسی بیشتر این موضوع به سراغ شاهین طبری کارشناس سلامت رفتیم و دیدگاه وی را در این زمینه جویا شدیم.
آقای طبری اولین پیش‌نیاز مدیریت در هر زمینه‌ای را برخورداری از اطلاعات جامع و کامل می‌داند و می‌گوید: «لازمه مدیریت صحیح در حوزه بهداشت و درمان کشور نیز وجود زیرساخت الکترونیک است. متأسفانه ما اطلاعات لازم را در حوزه سلامت نداریم و تنها راه تأمین آن وجود نسخه و پرونده الکترونیک است که این امکان را به ما می‌دهد تا به شکل دقیقی از نیازها مطلع شویم و پیش‌بینی‌های لازم را برای درمان در نظر بگیریم. در صورت عدم استفاده از سیستم الکترونیک علاوه بر این که هزینه‌های بیشتری انجام می‌شود، سلامت عمومی جامعه نیز با مشکل مواجه خواهد شد زیرا ما هیچ‌وقت مطلع نخواهیم شد که چه بیماری‌هایی در کشور شایع است و چه عادت‌های غلط یا الگوهای غذایی نادرست باعث بروز چه نوع بیماری‌هایی می‌شود و در نتیجه نمی‌توانیم با استفاده از تبلیغات و فرهنگ‌سازی، سلامت جامعه را به حداکثر برسانیم.»
وی همچنین با اشاره به تجربه سایر کشورها در این زمینه افزود: «در اروپا که اتفاقاً اطلاعات شخصی افراد بسیار مهم است و مدافع حریم خصوصی افراد هستند، در حوزه سلامت خیلی راحت عمل می‌کنند و حتی توافق‌نامه‌هایی بین کشورهای مختلف وجود دارد که در صورت نیاز پرونده سلامت الکترونیک افراد به راحتی بین کشورها جابجا می‌شود تا بتوانند در کشور دیگری درمان شوند. جالب است در این زمینه که در دنیا اصل بر اشتراک‌گذاری است، در ایران عده‌ای درباره امنیت اطلاعات افراد حساس شده‌اند در حالی که پزشک با استفاده از سابقه آزمایشات و درمان‌های قبلی می‌تواند تصمیم و تشخیص درست‌تری داشته باشد. یکی از ارکان اساسی درمان، استفاده از سابقه بیماری افراد است و بر همین اساس پرونده الکترونیک بسیار مفید و کمک‌کننده خواهد بود.»
وی با تأکید بر ضرورت توجه به پیچیدگی زیرساخت‌های نسخه الکترونیک اظهار داشت: «در واقع باید مجموعه‌ای از نرم‌افزار‌ها دست به دست هم بدهند تا بتوانیم خدمات لازم را به مخاطب ارائه دهیم. البته مشکلات و معایب موجود در طرح طبیعی است چون ابتدای راه است و با گذر زمان حل خواهد شد اما موفقیت این طرح مستلزم صلح و آشتی میان سازمان‌های بیمه سلامت، بیمه تأمین اجتماعی و بیمه وزارت بهداشت است. متأسفانه پس از سال‌ها هنوز این سه مجموعه نتوانسته‌اند حتی درباره اطلاعات دارویی به توافق برسند و مثلاً هر سه سازمان داروها را با یک کد قبول داشته باشند! در واقع الان هر کدام قانون جداگانه‌ای برای خودشان دارند در حالی که وحدت رویه می‌تواند یکی از ارکان بهبود وضعیت باشد. ضمن اینکه دولت و سازمان‌های بالادستی باید قوانین شفاف و صریح و زیرساخت مناسب و تعامل‌پذیر را ایجاد کنند تا بخش خصوصی در این مرحله وارد شود و به داروخانه‌ها و بیمارستان‌ها خدمت‌رسانی کند. به نظرم اینجا کاملاً وظیفه بخش خصوصی است زیرا هم باعث ایجاد کسب‌وکار می‌شود و هم انگیزه لازم را برای خدمات‌رسانی به پزشک و مراکز درمانی دارند.»
وی در پایان از فقدان آموزش به عنوان یکی از مهم‌ترین کاستی‌های این طرح یاد کرد و افزود: «در واقع این آموزش باید از پیش برنامه‌ریزی می‌شد. متأسفانه در حال حاضر این خلأ آموزشی هم از سمت پزشک وجود دارد و هم از سمت بیمار به گونه‌ای که واقعاً بیماران گیج هستند که برای بیمه تکمیلی باید چه کار کنند و حتی درباره چگونگی تهیه دارو هم مشکل دارند. اگر آموزش به اندازه کافی ارائه شود، فرهنگ آن کار را هم با خود می‌آورد. در واقع اینجا زحمتی کشیده شده است اما مجریان به دلیل عدم آگاه‌سازی عمومی ناسزا هم شنیدند در حالی که اگر اجرای این طرح با آموزش همراه بود، بیشتر مورد استقبال قرار می‌گرفت.»
